GRAND RAID TRANSUBAYENNE

12-19 september 2009

(Wim Hermans)

Foto’s Wim : –> klik

Foto’s Wim deel 2 : –> klik

Foto’s Luc : —>klik

Het begon allemaal een dikke maand geleden. Clubgenoot Luc was van plan om nog een bike-vakantie te plannen in Frankrijk. Daar ik net die week toch vakantie had, was de keuze snel gemaakt om mee te gaan richting Champcella.

    De hele organisatie is in handen van Jos en Karin van Gite La Bergerie”

La Bergerie is gelegen in het kleine dorpje Champcella op 1220 meter hoogte. Champcella situeert zich ten zuiden van Briançon, tussen het Parc National Des Ecrins en het Parc Natural du Queyras. Bekende plaatsjes in de buurt zijn het skigebied Risoul, Embrun en Barcelonnette.

Op zaterdag 12 september is het dan zover: Luc en ikzelf beginnen aan de autoreis richting La France. Het is rustig op de wegen en de reis verloopt dan ook heel vlot. Hoe dichter we Champcella naderen, hoe groter de goesting wordt om erin te vliegen, zeker als we door de Alpen
rijden en de mythische plaatsjes kruisen zoals Bourg-d’Oisans, Alpe-d’Huez die we links laten liggen. Het gekende skigebied Les Deux Alpes en wanneer we de Col du Lautaret overrijden richting Briançon. Die bergen, het heeft iets.

Iets na 17u komen we toe aan La Bergerie. We worden meteen hartelijk verwelkomd door Karin en Jos. Zij geven ons meteen een rondleiding in hun gite en we maken al een eerste kennis met ons Nederlandse mede-bikers. Alles is hier piekfijn in orde en na het uitladen van fietsen en bagage doen we ons te goed aan een Belgisch biertje.

’s Avonds is het tijd voor een lekker avondmaal. Karin weet precies wat bikers nodig hebben. Er wordt bijgepraat en verder kennisgemaakt. Na het eten krijgen we een eerste briefing van Jos. Hij is duidelijk een gepassioneerde biker en natuurliefhebber. Hij legt ons haarfijn uit wat er van ons verwacht wordt, wat de planning is en hoe alles wordt geregeld. 1 belangrijk punt voor Jos: GENIETEN.

   Zondag 13 september

We staan op onder een stralende hemel. Het ontbijt is perfect, weer alles wat een biker nodig   heeft. We maken ook ons eigen lunchpakket klaar voor ’s middags.

Rond 9u30 is iedereen klaar om 6 dagen te genieten. De groep bestaat uit Dick, Pieter, Guido, Johan, Wilfred, Tony, Luc en ikzelf. Allemaal Nederlanders, de meeste met redelijk wat mtb-ervaring.

Na een korte briefing door Jos vertrekken we richting de bergen. We krijgen al meteen een technische afdaling waar Guido al meteen de grond kust, net zoals vorig jaar op dezelfde plaats, gelukkig zonder al te veel erg. We houden het de eerste dag rustig en volgen verder de rivier
La Durance om na 10km weer stil te staan. Guido heeft maar liefst 3 van de 4 boutjes van zijn cranckstel verloren. Er worden wat boutjes afgestaan zodat hij toch verder kan. Ondertussen ziet Jos nog ergens een mooi paadje liggen en hij besluit hier even te gaan verkennen, we
klauteren de wijngaarden omhoog op ontdekking. Vrij snel vinden we een prachtige track die ons richting Châteauroux leidt. Helaas een track met veel doorntjes, dus nadien moeten er wel enkele lekke banden worden hersteld. Lang leve tubeless en NoTubes.

Na een terrasje in Châteauroux rijden we verder richting Embrun en doen we nog een terrasje aan het Lac de Serre-Ponçon. Het moet voor Jos en de groep een genietvakantie worden: dus geen stress en op tijd en stond even rusten. Na deze stop rijden we verder richting onze eerste
slaapplaats: het Abbaye de Boscodon.

De slaapgelegenheden zijn iets minder net, een beetje steengruis en muizenstrontjes op de bedden, maar dat kan de sfeer niet drukken. Het eten is lekker (salade verte, kip met rijst, kaasschotel, chocomousse), de wijn is lekker, de sfeer zit er goed in. De eerste geurtjes van
Wilfred en Tony vullen de kamer . Dag 1 kunnen we tevreden afsluiten.

Cijfers

Afstand: 52,5km

Rijtijd: 3u41

Hoogtemeters: 1210hm

Maandag 14 september

Vanaf het Abbaye de Boscodon vertrekken we voor onze 2^de dag biken. We krijgen vrijwel meteen enkele prachtige singletracks te verwerken. Enkele stukken zeer technisch met enkele moeilijke haarspeldbochten. Nadien is het weer tijd om te klimmen en beginnen we aan de Col de Pontis. Tijdens deze klim krijgen we prachtige vergezichten te zien over het Lac de Serre-Ponçon. We houden dan ook regelmatig halt om wat te eten en wat foto’s te nemen. Boven op de col, op 1301 meter hoogte, besluiten we om te lunchen. De lunchpakketjes die Karin heeft klaargemaakt zijn perfect voor bikers: brood, jam, choco, kaas, snoepjes, zoute chips: we komen werkelijk niets tekort. Het is hier boven heerlijk genieten in het zonnetje. Na de lunch klimmen we offroad nog wat verder tot aan een alpenweide met een oude schaapherder die ons verwensingen naar onze hoofden slingert omdat we over zijn erf rijden. Later zal blijken dat hij ons waarschijnlijk slecht weer heeft toegewenst . We krijgen nadien een heerlijke afdaling, eerst singletrack daarna offroad verder afdalen met haarspeldbochten en stenen. Het gaat snel, dus het blijft opletten. Beneden ligt immers het oude kerkhof van Ubaye dat naar een hoger plateau is gebracht omdat het hele dorp onder water is verdwenen door de stuwdam. We volgen verder het riviertje en in Le Lauzet-Ubaye doen we nog een terrasje. Nadien komen er donkere wolken over ons, het begint stilletjes te regen, maar voor we aan onze volgende gite komen, krijgen we wederom een heerlijke singletrack afdaling te verwerken. Het gat achter het zadel op de achterband om af te dalen, zalig. Net als we binnen zijn, begint het harder te regen en ook ’s nachts zal het nog flink nat worden.

Ook in deze gite in Méolans-Revel krijgen we een late maar heerlijke maaltijd en gaan we moe maar voldaan naar ons bed. Dag 2 was ook weeral dik in orde.

Cijfers

Afstand: 49,5km

Rijtijd: 4u14

Hoogtemeters: 1650hm

Dinsdag 15 september

Gisterenavond en deze nacht heeft het behoorlijk wat geregend. Wanneer we ’s ochtends, na het stevige ontbijt, naar buiten gaan, zien we op de bergtoppen zelfs de eerste Alpensneeuw liggen. Voorlopig gaan we nog niet hoog genoeg om in de sneeuw te rijden, dat komt later misschien wel. Gelukkig is het nu droog maar wel friskes. We volgen nu een tijdje de rivier de Ubaye langs enkele mooie paadjes en af en toe een stukje stapwerk, daar waar ze de weg aan het herstellen zijn, is het gewoon los-door-den-bos. Een beetje verder staat Karin ons op te wachten met lekkere chocoladekoeken en na een tijdje zijn we reeds in Barcelonnette voor ons eerste terrasje. Tony sleutelt hier wat aan zijn fietsje en bij een kleine, oude fietsenmaker kunnen we wat gereedschap lenen. Vriendelijke mens en aan de vergeelde foto’s in zijn winkeltje te zien een oud renner. Na Barcelonnette is het tijd om de beentjes in te smeren: de Col d’Allos (2247m) ligt op ons te wachten. Tony, Wilfred en ikzelf beginnen de col offroad, de andere gaan via het asfalt. Na een tijdje komen we terug samen en beklimmen we verder de col. We blijven op het asfalt omdat de lucht al donker aan het worden is en niet veel later de eerste regendruppels vallen. Licht gespetter volgens onze Nederlandse vrienden . Na een dik uur klimmen hebben we de 1200 hm overwonnen van deze mooie pas en besluiten we om in het cafeetje op de top onze magen te vullen met een omeletje fromage-jambon. Helaas zal de offroad afdaling richting Colmars-les-Alpes ook voor een andere keer zijn. We suizen in de gietende regen naar beneden. Iedereen is doorweekt als we toekomen in onze koude gite in Colmars-les-Alpes. De verwarming gaat hier snel aan en iedereen probeert zich wat op te warmen. Daarna verkennen we nog even dit mooie stadje dat vroeger een vestigingstadje was, gebouwd door Vauban en in de plaatselijke kroeg drinken we reeds een lekker aperitiefje: Pastis uiteraard voor mij.

Cijfers

Afstand: 59,6km

Rijtijd: 3u36

Hoogtemeters: 1500hm

Woensdag 16 september

Wanneer we wakker worden, horen we het nog flink regenen boven Colmars. Dat ziet er niet
echt goed uit voor vandaag. Het heeft immers bijna 18 uur aan een stuk gegoten. Het enthousiasme is bij sommige ver te zoeken, maar iedereen maakt zich toch klaar en zet zich neer voor het ontbijt. Na het eenvoudige ontbijt zien we toch de eerste zonnestralen op de daken
schijnen en krijgt iedereen er weer zin in. Pak en zak worden weer in de aanhangwagen gestoken en de fietsjes worden van stal gehaald. We beginnen vrijwel meteen met een offroad beklimming, een ongelooflijk steil stukje waar het me niet lukt om naar boven te rijden. De anderen zijn dan al lang afgestapt 😉

Ondertussen is het toch weer lichtjes beginnen druppelen. Vanaf nu beginnen we aan een singletrack om duimen en vingers van af te likken. Het eerste stukje is niet te fietsen, maar nadien krijgen we een mtb-deluxe singletrack voor de wielen geschoven. Deze track blijft langs de bergwand slingeren op ongeveer 2000m hoogte. Het blijft hier wel opletten voor glibberige stenen en wortels, maar het is genieten. Beetje draaien en keren, op en af, werkelijk subliem. Na bijna een uurtje singletrack komen we terug op het asfalt om het laatste stukje van de Col des Champs (2087m) op te rijden. Het laatste stukje is lastig door de koude en een fikse wind. We
blijven dan ook niet te lang treuzelen en vliegen weer naar beneden, terug over asfalt, maar wat verder houdt onze gids Jos halt. Het is terug droger en we besluiten toch terug offroad te gaan. Even op de kaart kijken en daarna in ware downhill-style naar beneden. We vinden een super technisch paadje en moeten onze kunstjes bovenhalen om heelhuids beneden te geraken. Yihaaaaa!

Gelukkig is het nu terug droog om nog een laatste keer te klimmen. We rijden langs een grote waterval om dan weer offroad te stijgen richting Estenc. Wederom een prachtig stukje biken met naast ons de prachtige bergketens en een watervalletje om de pijn wat te verzachten. We klimmen nu verder naar onze volgende stopplaats, aan de voet van de Col de la Cayolle. Maar da’s er eentje voor morgen.

Net voor het laatste klimmetje slaagt Dick er nog in mijn zijn achterderailleur en pad volledig krom te trekken. Gelukkig kan Pieter dit euvel verhelpen in de werkplaats van de boer en tevens gite-eigenaar. Weer een zeer geslaagde bike-dag, met niet zoveel kilometers, maar het was dan ook kwaliteit boven kwantiteit. Een rijgemiddelde van nog geen 10km/u zegt genoeg. ’s Avonds is er zelfs konijn op het menu voor de liefhebbers. Zalig!

Cijfers

Afstand: 41,1km

Rijtijd: 4u22

Hoogtemeters: 1550hm

Donderdag 17 september

Ook deze nacht heeft het weer even flink geregend, maar als we ’s morgens buiten kijken is het prachtig weer en de hoogste bergtoppen schitteren al in het zonnetje. Weer een stevig ontbijt en alles klaarmaken en wijle weg. Dit wordt, volgens Jos, de koninginne-rit naar het hoogste punt van deze reis; meer daarover later. Als opwarmertje krijgen we de Col de la Cayolle (2337m) voor de wielen geschoven. Via het asfalt mogen hier bijna 10 km klimmen. Het is nog vroeg, dus iedereen doet het op zijn tempo. Het landschap is hier prachtig, maar zeer verlaten. Alles ligt er desolaat bij, zeker hoe dichter we bij de top komen. De temperatuur is ideaal en het zonnetje schijnt. Boven schiet ik snel wat fotootjes om terug een stukje af te dalen. Aan een verlaten refuge stoppen we even om wat te drinken en te eten en vooral om krachten op te doen: de sneeuw wacht. In een razend tempo vliegen we de Col de la Cayolle naar beneden. De wegen liggen er prachtig bij en het is heerlijk om je eens lekker te laten gaan, al blijft het natuurlijk oppassen voor de verraderlijke haarspeldbochten. Beneden houden we weer even halt om wat kledij uit te trekken, vanaf hier beginnen we namelijk aan de beklimming naar de hoogste col van Europa: de Col de la Bonette. De Col zelf is eigelijk maar 2715m hoog, maar ze hebben ook nog een Cime de la Bonette aangelegd, en deze gaat tot op 2802m en is daarmee dus de hoogst berijdbare weg van Europa.

Het eerste stukje gaat nog over asfalt, maar algauw beginnen we offroad te klimmen. Het is een brede weg, maar op sommige stukken is het toch moeilijk rijden door grote stenen en rotsblokken. Iedereen kiest weer zijn eigen tempo en ik hou regelmatig halt om wat foto’s te nemen van omgeving en mede-bikers.
Gelukkig is het weer ons nu wel goedgezind en is het lekker warm. We rijden weer door een vrij desolaat landschap waar enkel een grote kudde schapen en een ezel ons enigszins raar staan aankijken. We blijven maar stijgen en langzaam komen we dichter bij het witte tapijt. Rond de grens van 2500m krijgen we de eerste sneeuw onder de wielen geschoven. Het paadje wordt nog wat technischer om in het juiste spoor te blijven. Na bijna 2u klimmen, krijgen we eindelijk terug een streepje asfalt onder de wielen geschoven. Samen met Luc en Tony rijden we een laatste stukje tot de top van de col op 2337m. Hier houden we even halt om wat foto’s te nemen en te wachten op de rest. Uiteraard gaan we nog wat hoger klimmen en rijden we de Cime de la Bonette op. Dit is nog een laatste stukje extreem asfalt klimmen waar het bijna constant 15% omhoog gaat. Na bijna 2u15 klimmen zijn we eindelijk boven, we hebben het gehaald: 2802 meter. Het weer is prachtig, de zon schijnt en we krijgen dan ook een ongelooflijk prachtig uitzicht te zien. De besneeuwde bergtoppen hebben iets mythisch. We besluiten hier nog wat te eten en een kleine photoshoot te houden om daarna weer neerwaarts te vliegen richting Jausiers. De andere kant van de Cime de la Bonette dalen we af in de sneeuw. Niet simpel. Daarna mogen we bijna 24km afdalen, heerlijk gewoon. In Jausiers doen we een terrasje om daarna het laatstje stukje aan te vatten van deze prachtige rit. Het gaat nu constant op en af en sommige mensen krijgen het toch al wat moeilijker. Gelukkig zijn we bijna in onze volgende gite in Saint-Paul-sur-Ubaye. Hier genieten we weer van een heerlijke maaltijd om terug op krachten te komen. Iedereen is tevreden, maar iedereen beseft dat morgen weeral de laatste dag is van ons tripje.

Cijfers

Afstand: 73,7km

Rijtijd: 5u01

Hoogtemeters: 2175hm

Vrijdag 18 september

We worden het gewoon:opstaan, zien dat het zonnetje schijnt, ontbijten en alles klaarmaken
voor een laatste dagje biken doorheen de Alpen. Jos besluit om even het traject aan te passen. Gisteren kregen we een laatste afdaling waarop ik beneden zei: “dat zou een mooi klimmetje zijn”. Het klimmetje zullen we dan ook proberen, maar niet iedereen is daar even blij mij. Ik natuurlijk wel, het alternatief was namelijk op asfalt omhoog, nu mogen we lekker offroad. Het klimmetje zelf is wel heel steil en sommige stukjes zijn amper te fietsen. Maar het lukt met toch om enkele stukjes op te rijden waar de andere moeten afstappen. Na 5 dagen voel ik mij nog steeds goed. Zonder het goed en wel te beseffen, zijn we eigelijk al bezig aan de Col de Vars (2108m). Het is weer een prachtige offroad klim en enkel het laatste stukje rijden we op asfalt. Boven op de col
drinken we iets en zien we dat de wolken zich weer aan het samenpakken zijn. We doen warme kleren aan en dalen enkele kilometers af om daarna de kleren terug uit te trekken. Het is weer klimmen geblazen, we rijden nu omhoog in een skigebied. Eerste halte is een stopplaats van de
kabellift. Het is even twijfelen wat we gaan doen want het begint weer te spetteren. Pieter heeft ondertussen besloten om via de weg terug richting Champcella te rijden. Wij gaan nog wat hoger klimmen, het regent nu goed en de weg verandert in een plakkerige boel. Tussen de wielen en het frame van de fiets loopt alles vol modder en stenen. De fiets weegt zeker 15kg zwaarder en het is werkelijk sleuren. Boven is het aan het gieten, het is koud en er staat een sterke wind. We zitten nu boven op de Col des Saluces op 2444m hoogte. We blijven hier niet te lang treuzelen, trekken regenjasjes aan en rijden nu richting Risoul 1850. Het stuk tot in Risoul 1850 is offroad en dat in de gietende regen. Iedereen krijgt het koud, maar we zijn nog niet beneden. Vanuit Risoul 1850 volgt nog een lange afdaling richting Risoul zelf en dan nog wat verder door tot in Guillestre. Vanaf nu kunnen we beginnen verlangen naar onze droge gite in Champcella. Via de rivier La Durance komen we algauw beneden aan de voet van de klim richting Champcella, nog 7km. Nog een laatste inspanning en ik probeer Johan, al heel de trip de bergkoning, te volgen. Dit lukt vrij aardig al moet ik hem toch een 20-tal meter geven. Nog een klein stukje afdalen en ik kom terug tot bij Johan om nog een laatste kilometertje te klimmen richting Gite La Bergerie. Johan wint het sprintje (of ik laat hem winnen). Opdracht volbracht. Iedereen is moe en nat, maar gelukkig dat het gelukt is. Ik neem snel een warme douche. Karin heeft ondertussen een taartje gebakken
en staat later klaar met 2 flesjes Clairette de Die en wat hapjes. Dat hebben we wel verdiend zeker. ’s Avonds krijgen we nog een heerlijke maaltijd van onze kokkin Karin, iemand die weet hoe je een stel uitgehongerde bikers moet stil krijgen.

Daarna de fiets wat poetsen en alles al in de wagen steken om morgenvroeg terug richting Overijse te rijden.

Cijfers

Afstand: 57,2km

Rijtijd: 3u52

Hoogtemeters: 1700hm

Zaterdag 19 september

Het zit erop. Een laatste ontbijt en een laatste keer een lunchpakketje klaarmaken. Daarna is de tijd gekomen om afscheid te nemen en een welgemeende dank u te zeggen tegen Jos en Karin. Zij hebben echt gezorgd voor een zorgeloos weekje bike-plezier in de Alpen.
De terugreis verloopt zeer vlot en we kunnen nu al beginnen dromen van een volgende vakantie. Bij Jos en Karin kom ik zeker nog eens terug, want hier liggen nog een pak paadjes om te ontdekken.

Links

Organisatie :http://www.gite-labergerie.com/

Champcella :http://nl.wikipedia.org/wiki/Champcella

Parc National Les Ecrins
:http://www.ecrins-parcnational.fr/

Parc Naturel Régional du Queyras :http://www.pnr-queyras.com/

Col de la Bonette
:http://nl.wikipedia.org/wiki/Col_de_la_Bonette

Les Hautes-Alpes :http://www.hautes-alpes.net/ en

http://www.leshautesalpes.com/

Verslag:
Wim Hermans